نماز لیلی

یک شبی مجنون نمازش را شکست                                   بی وضو در کوچه ی لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود                                  فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او                                           پر زلیلا شد دل پر اه او

گفت یارب از چه خارم کرده ای؟                                     بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای                                            وندر این بازی شکستم داده ای

نشتر عشقش به جانم می زنی                                          دردم از لیلاست انم می زنی

خسته ام زین عشق دل خونم نکن                                     من که مجنونم تو مجنونم نکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم                                           این تو و لیلای تو من نیستم

گفت ای دیوانه لیلایت منم                                            در رگ پیدا و پنهانت منم

سالها باجور لیلا ساختی                                              من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم                                            صد قمار عشق یکجا باختم

کردمت اواره ی صحرا نشد                                        گفتم عاقل می شود اما نشد

سوختم در حسرت یک یاربت                                     غیر لیلا بر نیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی                                دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سر می زنی                                  در حریم خانه ام در می زنی

حال  این لیلا که خارت کرده بود                               درس عشقش بی قرارت بی قرارت کرده بود

مرد راهش باش تا شاهت کنم                                   صد چو لیلا کشته در راهت کنم